روست باید به گونه ای باشد که بتواند تمام پتانسیل دانه سبز را از یک بلند با عطر , طعم مطلوب

فیزیک دانه(بادی) شکوفا کند.

چیزی به اسم “رست پروفایل” وجود دارد که به مانند امضای شخصی هر دانه است.

عطر و طعم رست در طول فرآیند یا افزایش درجه رست متراکم تر میشوند.

اسیدیته کاهش می‌یابد و تلخی افزایش می‌یابد.

قهوه های لایت رست اسیدیته زیادی به پروفایل قهوه اضافه میکنند‌.

در درجه رست که با چشم قابل دیدن است، عطر مناسب و خوش قهوه پدید می آید، اما سپس در ادامه پیداکردن رست کاهش

پیدا می‌کند.

در این مسیر ویژگی های مربوط به سنسوری یعنی بادی و طعم تا حد معینی افزایش می‌یابد و سپس در طول رست کاهش

پیدا میکند.

یک قهوه که بیشتر از اندازه روست شده باشد در طعم نهایی بسیار قوی است، اما بادی کمی دارد و متخصصان سنسوری آنرا

کم طعم و ضعیف توصیف میکنند‌.

بسته به نژاد اصلی و ویژگیهای دانه سبز درجه های مختلف رست نیازمند آزاد کردن عطر و طعم طبیعی در بهترین حالت خود

هستند.

مدت زمان رست نقش اساسی در توسعه و بهبود عطر و طعم و فیزیک دانه قهوه نهایی ایفا میکند. رست های طولانی و رست

های کوتاه منتج به دانه های نهایی یکسان نخواهند شد.

چون رست سریع با دوبرابر کردن میزان انتقال حرارت صورت میپذیرد، دمای خود دانه سریعتر بالا میرود، و آب زدایی و فرآیندهای

شیمیایی در سرعت بهتری اتفاق می افتند.

در طول رست سریع همچنین ترکیبات گازی زودتر پدید می آیند.

با مقایسه دانه هایی که درجه رست کاملا یکسان با یکدیگر دارند، دانه هایی که سریعتر رست میشوند.

میزان گاز بیشتری از دانه هایی که آرام رست میشوند تولید میکنند.

نتیجتا، تورم دانه سریعتر انجام میپذیرد. برای یک رنگ معین در رست، دانه هایی که سریعتر رست میشوند

حجم دانه بیشتر و تخلخل بالاتری را همراه خود دارند، همچنین چگالی کمتری از دانه هایی که آرام رست شده اند دارند.

برای مقالات بیشتر روی این لینک کلیک کنید.

برای دیدن محصولات مرتبط با کافی شاپ روی این لینک کلیک کنید.